Bir Gün Anlarsin

Uykularin kaçar geceleri,
Bir türlü sabah olmayi bilmez,
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden uğultudur başlar kulaklarinda,
Ne çarşaf halden anlar, ne yastik
Girmez pencerelerden beklediğin aydinlik,
Kapanir yatağina çaresizliğine ağlarsin,
Onun unutamadiğin hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine,
Sevmek ne imiş bir gün anlarsin.

Bir gün anlarsin aslinda her şeyin boş olduğunu,
şerefin, faziletin, iyiliğin güzelliğin.
Gün gelir de, sesini bir kerecik duymak için,
Vurursun başini soğuk, taş duvarlara,
Büyür gitgide incinmişliğin, kirilmişliğin
Duyarsin.
Ta derinden acisini çaresiz kalmişliğin.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsin.

Bir gün anlarsin ne işe yaradiğini ellerinin
Niçin yaratildiğini.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun, uzun seyredersin aynalarda güzeliğini
Boşuna geçip, giden yillarina yanarsin.
Dolar gözlerin, için burkulur
Sevmek ne imiş bir gün anlarsin.

Ümit Yaşar Oğuzcan