Gül Tuzaği

Tren küçük bir kasaba istasyonunda yeni yolcularini almak üzere mola

vermisti. Bunu firsat bilen saticilar ise trenin içine dolusmuslardi. Artik
trenin içi tam anlamiyla bir panayir yerine dönmüstü, soguk ayran, limonata
satanlar mi istemezsiniz,yoksa bir kalem alana bir tarak bedava satan
isportacilar mi. Bana nane sekeri satmaya çalisan yasli adami ise hiç nane
sekeri sevmedigim halde reddememistim dogrusu. Birazdan yanimiza ellerinde
kirmizi güller ve karanfillerle köy kizlari dolustu. Karsimdaki orta
yaslardaki adam bunlara hiç kayitsiz kalamadi. Cüzdanindan para çikarmak için
açtiginda yere bir resim düsürdü. Ona alip vermek üzere yere egildigimde çok
güzel bir kadinin resmini gördüm.

`Sanirim güller esinize olsa gerek `diye gülümsedim. Adamin yüzü birden

düsünceli bir hal almisti.

`Keske` dedi. `Keske öyle olsa idi.`

`O bir Gül Tuzagi idi` diye cevap verdi.

Merak etmistim ne idi gül tuzagi gene de soramadim. Birkaç dakika suskunluktan
sonra söyle sürdürdü konusmasini:

`O öyle bir tuzaktir ki ariyi çektigi gibi içine sizi de tuzagina

düsürüverir. Artik savunmasizsinizdir gül tuzagidir o. Gördügünüz ise sadece
mis kokulu bir alem ve sizi çeken düsleriniz.`

` Ya dikenler dedim peki o dikenleri göremez mi insanlar `

`Hayir` dedi.

`Göremezler. Öyle bir efsun vardir ki orada o mis kokularin arasinda dikenleri
dahi hissedemezsiniz.`

`Peki dedim ya battiginda kanatmaz mi, aci vermez mi o dikenler`

`O zaman dedi is isten geçmistir.Birisi size bir gül verir ve sizse sevgi ile
gülünüzü ellerinize alirsiniz. O öyle büyük sevgidir ki ne aci duyarsiniz ne
de o gülün solacagina inanirsiniz. O gül hep öyle mis kokulu ve taze kalir
sanirsiniz. Gül kurudugunda ise artik çok geçtir. Tuzaga düsmüssünüzdür bir
kere. O dikenler Kalbinize birer mizrak gibi bir bir saplanmistir ve o kokunun
efsunu burnunuzdan gitmedigi müddetce bir daha da asla çikamayacaktir ve size
de baska hiç bir çiçek koklamayi men edecektir.O öyle kuvvetli bir tuzaktir ki

içine düsen nasil çikabilecegini asla bilemez. Çünkü oraya düsen hiç kimse
yaralanmadan çikamamistir `dedi.

Bu sirada tren küçük bir köy istasyonuna varmak üzere idi.

`Bana artik müsade` dedi.

`Çiçeklerin sahibini fazla bekletmemem lazim. Yoksa bunlar solup gidecekler,
böyle görmesini istemem. En çok gülleri severdi` dedi. Gülüseyerek... `Adida
`Gülseren`di. Onu, bir gül mevsiminde tanimistim. Bir gül mevsiminde de
kaybettim. Ona, onu ne kadar çok sevdigimi dahi söylemeden. Ne yazik ki bir
gül kadar da ömrü kisa oldu. Kokusu ise bir ömür boyu sürecek. ` Adam indikten
sonra arkasindan uzun uzun sevgiyle baktim. Burnumda ise hala güllerin kokusu
vardi. Sevginin kokusu. Öyle ya herbirimiz etrafta birilerine söylemek
istedigimiz ve söyleyemedigimiz agizda takili kalan kelimelerin agirligi ve
belki de

birilerine vermek istedigimiz dogum günü kartlari ile dolasiriz. Gerçi her ne
kadar acilar geçici olsalar da sevgiler ebedi kalir. Hayatta ise hep
hatirlarda kalan aldigimiz ve verdigimiz sevgi dolu duygulardir. Aslinda belki
de hepimiz içimizde sakladigimiz sevgi dolu yükleri açiga vurarak
agirliklarindan kurtulmaliyiz. Yarin çok geçcolmadan. Güller henüz
solmadan!!!...